ಮಳೆಯ ಫಜೀತಿ ಪ್ರಸಂಗ : ಮಕ್ಕಳ ಬರಹಗಳು : ಸಂಚಿಕೆ - 02
Sunday, August 4, 2024
Edit
ಮಕ್ಕಳ ಅನುಭವ ಬರಹಗಳ ಸಂಚಿಕೆ
ಮಳೆ, ಜಡಿ ಮಳೆ, ಭೀಕರ ಮಳೆ, ಧಾರಾಕಾರ ಮಳೆ... ಮಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಜಗಲಿಯ ಮಕ್ಕಳ ಅನುಭವದ ಬರಹಗಳು
ಅನುಭವ ಬರಹ ರಚಿಸಿರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು :
◾ ಪೂರ್ತಿ, ಪ್ರಥಮ ಪಿ.ಯು.ಸಿ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಭಾಗ
◾ ಪ್ರಣಮ್ಯ.ಜಿ, ದ್ವಿತೀಯ ಪಿಯುಸಿ ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಭಾಗ
◾ ಸಾತ್ವಿಕ್ ಗಣೇಶ್, 10ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಅಕ್ಷರ ಪಟವಾಲ್, 8ನೇತರಗತಿ
◾ ಜನನಿ ಪಿ, 8ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಫಾತಿಮತ್ ಶಿಫಾನ, ದ್ವಿತಿಯ ಪಿಯುಸಿ
◾ ಧನ್ವಿ ರೈ ಕೋಟೆ, 9ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಶ್ರುತಿಕಾ, 8ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಚೈತನ್ಯ ಬಿ ಎನ್, 9ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಶ್ರಾವ್ಯ, 10ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಸಾಕ್ಷಿ,, ಪ್ರಥಮ ಪಿಯುಸಿ
◾ ಅಖ್ಯಾತ್. ರೈ, 9ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಲಕ್ಷಣ್ಯ ಜಿ ಕೆ, 8ನೇ ತರಗತಿ
◾ ಆಶಿತಾ ರೈ, 9ನೇ ತರಗತಿ
ಮಳೆ, ಮಳೆ, ಮಳೆ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಮಳೆ... ಅತ್ತ ರೋಡಿನಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ಹೊಳೆ... ಇತ್ತ ತೋಡಿನಲ್ಲಿ ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆ... ದೂರದರ್ಶನ, ರೇಡಿಯೋ, ಅಂತರ್ಜಾಲ, ದಿನಪತ್ರಿಕೆ, ಜನರ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಮಳೆರಾಯನದೇ ಸುದ್ದಿ ಸುಲೇಖ...!
ಹೀಗೆ ಮೊನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯಷ್ಟೇ ಎಂದಿನಂತೆ ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ನಾವು (ಅಮ್ಮ, ಅಕ್ಕ, ನಾನು) ಹುಲ್ಲಿಗೆಂದು ಕತ್ತಿ, ಗೋಣಿ, ಹಗ್ಗವನ್ನು ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕ ರೈನ್ ಕೋಟ್ ಧರಿಸಿ ಹೊರಟರೆ... ನಾನು ಕೊಡೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅವರ ಹಿಂದೆಯೇ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದೆ.... ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಮಳೆರಾಯನು ಸಹ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಹುಲ್ಲು ಕೊಯ್ಯಲು ತೋಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಒಂದು ಹೊಲ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಆ ಹೊಲದ ದಡದ ನಡುವೆ ನಾವು ಸಾಗಿದಂತೆ.... ಮಳೆರಾಯನ ಜೊತೆಗೆ ವಾಯು ದೇವನು ಬರುವುದೇ...!!! ರಭಸವಾಗಿ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ನನ್ನ ಕೊಡೆ ಅಣಬೆಯಂತೆ ಅರಳಿತು....!!! ಮತ್ತೆ ಅಮ್ಮ ಕೊಡೆ ಸರಿಪಡಿಸಿದರು. ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕ ಹುಲ್ಲು ಕೊಯ್ಯಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು... ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿಸಲು ಹೋದ ಕಾರಣ ಮಳೆಗೆ ಕೊಡೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ತೋಟದ ವೀಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಆ ಗಾಳಿಯ ರಭಸಕ್ಕೆ ಹಲವು ಅಡಿಕೆ ಮರಗಳು ನೆಲಕ್ಕಪ್ಪಳಿಸಿದ್ದವು. ರಭಸವಾಗಿ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಆಕಾಶದತ್ತ ತಲೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಮರಗಳು ಅಲುಗಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆಯೇ ಈಗ ಬೀಳುತ್ತವೆಂಬ ಪುಳಕ ಭಾವ... ಹೇಗೋ ಮಳೆಗೆ ಒದ್ದೆಯಾದ ಹುಲ್ಲಿನ ಅಡಿ ಗೆ ಗೋಣಿಯಿಟ್ಟು ಕಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿದರು. ನಾನು ಮತ್ತು ಅಕ್ಕ ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ತಲೆಗೀರಿಸಲು ತಯಾರಾದೆವು. ಮಳೆಗೆ ನೀರನ್ನು ಹೀರಿಕೊಂಡು ಆ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವಂತೂ ಮಣ ಭಾರವಾಗಿತ್ತು...! ಹೇಗೋ ಪೇಚಾಡಿ ಅಮ್ಮನ ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿಸಿದೆವು. ನಂತರ ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನ ನಾನು ತಲೆಗೆ ತುಂಬಿಸಿದೆ. ಹೀಗೆ ಅಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ತುಂಬಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಧೋ..!! ಮಳೆ ಸುರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿತು. ನಾವು ಸೇತುವೆ ದಾಟುವ ತವಕದಲ್ಲಿರುವಾಗ ದೊಡ್ಡ ಸೇತುವೆಯ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮುಳುಗಡೆಗೆ ಕ್ಷಣಗಣನೆ ಬಾಕಿ ಇತ್ತು. ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಆ ಸೇತುವೆಯನ್ನು ದಾಟಿ ಮುಂದೆ ಬಂದೆವು. ಅಲ್ಲೊಂದು ವಿಸ್ಮಯ ನಮ್ಮನ್ನು ಭಯಬುರುಕರನ್ನಾಗಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಸೇತುವೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮುಳುಗಡೆಯಾಗಿತ್ತು...!!! ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತೋಚಲಿಲ್ಲ ... ಬೇರೆ ದಾರಿಯೇನಾದ್ರು ಇದೆಯಾ ಎಂದರೆ ಅದು ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲ, ಮಳೆ ನಿಲ್ಲುವ ಸೂಚನೆಯೇ ಇಲ್ಲ... ಅದು ಅಲ್ಲದೆ ಸ್ವಲ್ಪ ನೀರು ಕಡಿಮೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಸೇತುವೆ ದಾಟೋಣವೆಂದರೆ ಕತ್ತಲೆ ಆಗ್ತಾ ಬರ್ತ್ತಿದೆ. ಅಮ್ಮ ಹೇಗೋ ದೇವರ ಮೇಲೆ ಭಾರ ಹಾಕಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ ಆ ಸೇತುವೆ ಇರುವ ಅಂದಾಜಿನ ಅಳತೆಯಲ್ಲಿ ದಾಟಿ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ದಡಕ್ಕೆ ಹಾಕಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿದು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಸೇತುವೆ ದಾಟಿಸಿದರು. ನಂತರ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ಪುನಃ ಅಮ್ಮನ ತಲೆಗೆ ನಾವು ತುಂಬಿಸಿದೆವು. ಆ ಮಳೆಗೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಬರುವಾಗ ಕೆಸರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲು ಜಾರಿದರೆ ಕೈ ಕಾಲಿನ ಮೂಳೆ ಮುರಿಯುವುದರಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಮಾತಿಲ್ಲ.!! ಮಣ್ಣಿನ ಮಾರ್ಗದುದ್ದಕ್ಕೂ ನೀರು ಹೊಳೆಯಂತೆ ರಭಸವಾಗಿ ಹರಿದು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಮಳೆಯನ್ನೆದುರಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ದನದ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯ ಎದುರುಗಡೆ ಹುಲ್ಲಿನ ಕಟ್ಟವನ್ನು ಹಾಕಿದಾಗ ಪಶುಗಳ ಆ ಮುಗ್ಧ ಮುಖ ಕಂಡಾಗ ಎಷ್ಟು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಬಂದರು ಸುಸ್ತು ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಂತರ ಅಮ್ಮ ದನಗಳಿಗೆ ಮಲಗಲು ಅವುಗಳ ಅಡೀ ಗೆ ಸೊಪ್ಪು ಹಾಕಿದರು. ನಂತರ ಅವುಗಳಿಗೆ ಬೈ ಹುಲ್ಲಿನ ಜೊತೆ ಹುಲ್ಲನ್ನು ಹಾಕಿ ಕೈ ಕಾಲು ತೊಳೆದು ಮನೆಯೊಳಗೆ ನಡೆದರು. ಆಗ ಸಮಯ ಸಂಜೆ 7:00 ಆಗಿತ್ತು. ನಂತರ... ನಾನು, ಅಕ್ಕ ಕೈ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ತೊಳೆದು ಪೂರ್ತಿ ಒದ್ದೆಯಾಗಿದ್ದ ಕಾರಣ ಚಳಿ ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಒಲೆಯ ಹತ್ತಿರ ಕುಳಿತೆವು. ನಂತರ ಅಮ್ಮ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಷಾಯ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ನನಗನಿಸಿತು ನಾವೇನಾದರೂ ಮಳೆ ನಿಲ್ಲಲಿ ಎಂದು ಕಾದು ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತಿದ್ದರೆ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಬೇಕಿತ್ತೆಂದು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಧೈರ್ಯ, ಹಾಗೂ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದಿದ್ದರೆ ಎಂಥಾ ಸಂದಿಗ್ಧ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೂ ಗೆದ್ದು ಬರುತ್ತೇವೆ. ಮಳೆಯಿಂದಾಗಿ ಹಲವು ಅವಘಡಗಳು ಸಂಭವಿಸಿವೆ. ಇನ್ನಾದರೂ ವರುಣದೇವನು ಪ್ರಸನ್ನರಾಗಲಿ ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇನೆ....
ಧನ್ಯವಾದಗಳೊಂದಿಗೆ
..................................................... ಪೂರ್ತಿಪ್ರಥಮ ಪಿ.ಯು.ಸಿ (ವಿಜ್ಞಾನ ವಿಭಾಗ)
ಸರಕಾರಿ ಪದವಿ ಪೂರ್ವ ಕಾಲೇಜು, ಅಳದಂಗಡಿ.
ಬೆಳ್ತಂಗಡಿ ತಾಲೂಕು, ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆ
******************************************
ಬಾರೆಂದರೆ ಬಾರದೆ, ಹೋಗೆಂದರೆ ಹೋಗದೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಹಾಗೂ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಮಳೆರಾಯನ ಆರ್ಭಟದ ಬಗ್ಗೆ ವರ್ಣಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಕ್ಷಣ - ಕ್ಷಣವೂ ಕಿವಿಗಪ್ಪಳಿಸುವ, ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗೋಚರಿಸುವ ಸಮಾಚಾರಗಳೆಲ್ಲವೂ ವರುಣನ ಅವಾಂತರಗಳ ಮಹಾಪೂರವನ್ನೇ ಧಾರೆಯೆರೆಯುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ.
ಅಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅನಾಹುತಗಳ ನಡುವೆಯೂ, ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಡುತ್ತಿರುವ ಮಾತುಗಳೆಂದರೆ "ಇಂದು ಶಾಲೆಗೆ ರಜೆ ಇದೆಯಾ?" ಹೌದು ನಾನೂ ಇದರಿಂದ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ. ನನಗಂತೂ ನನ್ನ ಕಾಲೇಜು ತುಂಬಾನೇ ದೂರವಿರುವುದರಿಂದ ಮುಂಜಾನೆ 7.15 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಪ್ರತೀದಿನ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗನೇ ಏಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಮೊದ - ಮೊದಲು, ರಜೆ ಇರುವ ಸಂದೇಶಗಳು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನನಗಂತೂ ತುಂಬಾನೇ ಕಷ್ಟ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು, ತಯಾರಾಗಿ ಇನ್ನೇನು ಹೊರಡಬೇಕೆನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ "ಇಂದು ರಜೆ" ಎಂಬ ಸಂದೇಶಗಳು ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದವು. ಜಡಿಮಳೆಗೆ ಎದ್ದೇಳುವುದೇ ಕಷ್ಟ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೊರಟು, ರಜೆಯೆಂದಾಗ ಮತ್ತೆ ಯಥಾಸ್ಥಿತಿಗೆ ನಿರಾಶಭಾವದಿಂದ ಮರಳುವ ಸನ್ನಿವೇಶ ನಿಜಕ್ಕೂ "ಛೆ! ರಜೆಯೆಂಬ ಮಾಹಿತಿ ತುಸು ಬೇಗ ಬರಬಾರದಿತ್ತೆ?" ಎಂಬ ಉದ್ಗಾರವನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳಿಸುವಂತ್ತಿತ್ತು. ಇದೇನೋ ನನಗೆ ಹಾಗೂ ಇಂತಹ ಅನುಭವ ಪಡೆದ ಕೆಲವರಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಫಜೀತಿಯಂತೆ ಕಾಣಬಹುದು. ಆದರೆ ರಜೆ ನೀಡುವ ಹಿಂದಿರುವ ಉದ್ದೇಶ ತುಂಬಾನೇ ಗಂಭೀರವಾದದ್ದು. ಅದರಲ್ಲೂ ಶಾಲಾ ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೆ ರಜೆ ಘೋಷಿಸುವವರ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿರುವ ಕರ್ತವ್ಯ ತುಂಬಾನೇ ಭಾರವಾದದ್ದು.
ಪ್ರತಿದಿನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ರಜೆ ಸಾರಿದರೆ, ಮಕ್ಕಳ ಕಲಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಪೆಟ್ಟು ಒಂದೆಡೆಯಾದರೆ, ಸದಾ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ರಣಮಳೆಯ ಅವಾಂತರಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರ ಹೋಗಲು ಬಿಡುವುದು ಕ್ಷೇಮವಲ್ಲವೆಂಬ ಜಾಗೃತಿ ಮನೋಭಾವ ಹೊತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತುಂಬಾನೇ ಯೋಚಿಸಿಕೊಂಡು, ಯೋಜಿಸಿಕೊಂಡು ಸುರಕ್ಷತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ರಜೆ ಸಾರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಆದೇಶವನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಗೌರವಿಸುವುದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆದ್ಯ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿದೆ.
ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಸಮಯವನ್ನು ಆದಷ್ಟೂ ಸದ್ಬಳಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವವರಾಗೋಣ. ಸಕಲ ಕಡೆಗಳಲ್ಲೂ ಅಲ್ಲೋಲ - ಕಲ್ಲೋಲವಾಗಿ ಓಡಾಡುತ್ತಾ, ಅನಾಹುತಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಏರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಳೆರಾಯನಲ್ಲಿ, ಕೋಪವ ತೊರೆದು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಇರುವಂತೆ ವಿನಮ್ರವಾಗಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮನಸ್ಸುಳ್ಳವರಾಗೋಣವೇ?